„Strach przed zaangażowaniem” jest powszechnym sformułowaniem pojawiającym się w związkach. Wiele osób doświadcza go w mniejszym lub większym stopniu: strach przed całkowitym związaniem się z kimś. Często doświadczamy tego, ponieważ boimy się, że zostaniemy zranieni lub, że nasze uczucia zostaną odrzucone. Wejście w (intymny) związek jest oczywiście rzeczą delikatną. Ale kiedy tak naprawdę mówimy o strachu przed zaangażowaniem? I co Ty możesz z tym zrobić, abyś mógł/mogła cieszyć się swoim związkiem tak radośnie i swobodnie, jak to tylko możliwe?
Czym jest strach przed zaangażowaniem?
Osoby z oczywistym lękiem przed zaangażowaniem mają trudności z ujawnieniem swoich uczuć wobec innych, a tym samym z wejściem w długotrwały związek. Boją się emocjonalnie związać z drugą osobą z obawy, że ta druga strona może jego/ją zranić lub odrzucić.
strach przed zaangażowaniem, strach przed miłością czyli filofobia:
rzeczownik
Strach przed podjęciem zobowiązania, zwykle wejścia w poważny związek miłosny, lub innej odpowiedzialności, lub zobowiązanie się wobec drugiej osoby.
Lęk przed zaangażowaniem i rola przywiązania
Lęk przed zobowiązaniem może mieć różne przyczyny, choć zwykle widzimy, że ma on swoje początki w (wczesnym) dzieciństwie. Często ma to związek z tym, w jaki sposób przywiązaliśmy się do naszych rodziców jako niemowlęta lub małe dzieci. Przywiązanie mówi o tym, w jakim stopniu nasze potrzeby i uczucia były zaspokajane w dzieciństwie. Jako niemowlęta, jesteśmy jeszcze całkowicie zdani na łaskę i niełaskę (kochającej) opieki naszych opiekunów lub rodziców. Z wiekiem uczą nas oni nowych umiejętności i wiary w siebie, abyśmy mogli szukać u nich wsparcia w niektórych przypadkach. Zdrowe, bezpieczne przywiązanie w wieku dorosłym oznacza, że nauczyliśmy się w wystarczającym stopniu polegać na innych, naszym otoczeniu i nas samych, kiedy pojawia się taka potrzeba.
„To, w jaki sposób Twoi rodzice związali się z Tobą w sposób emocjonalny, jest podstawą tego, jak Ty sam/-a jako dorosły człowiek możesz związać się z innymi”.
Oprócz bezpiecznego przywiązania istnieje również przywiązanie niebezpieczne. Na przykład osoby, które są niebezpiecznie przywiązane, mogły w dzieciństwie nie mieć zaspokojonych swoich potrzeb. Być może rodzice nie zawsze byli obecni kiedy była taka potrzeba, albo byli złośliwi lub agresywni. Inni rodzice mogą być zbyt obecni, co „uczy” Cię jako dziecko, że zawsze potrzebujesz innych, aby poradzić sobie ze światem. To, w jaki sposób Twoi opiekunowie lub rodzice nawiązali z Tobą więź, stanowi podstawę Twojego własnego stylu przywiązania i sposobu, w jaki Ty, jako osoba dorosła, możesz przywiązać się lub nawiązać więź z innymi ludźmi.
Strach przed zaangażowaniem i przed tym jak będzie wyglądało Twoje życie
Oprócz przywiązania, do rozwoju lęku przed zaangażowaniem mogą przyczynić się również wydarzenia, które miały miejsce w Twoim życiu. Pomyśl o złych doświadczeniach, takich jak znęcanie się lub utrata ważnych osób w Twoim życiu. Te doświadczenia mogą sprawić, że zaczniesz postrzegać świat jako miejsce, w którym ludzie wokół Ciebie prędzej czy później opuszczą Cię lub zranią. Aby się przed tym uchronić, trzymasz ich na dystans. Przecież w ten sposób nie będą mogli Cię zranić.
„Oprócz przywiązania, nieprzyjemne wydarzenia mogą spowodować, że zaczniesz postrzegać świat jako miejsce, w którym ludzie wokół Ciebie prędzej czy później opuszczą Cię lub zranią”.
Przywiązanie i związki
Sposób, w jaki się przywiązujemy i doświadczenia z dzieciństwa są podstawą do tego, w jaki sposób wchodzimy w relacje jako dorośli ludzie. Niepewnie przywiązani ludzie będą nieświadomie szukać niepewnych związków. Na przykład, zakochiwanie się w ludziach, którzy będą wobec nas wredni, nieosiągalni lub nielojalni. Ludzie odczuwający lęk przed zaangażowaniem nie nauczyli się wystarczająco dużo w dzieciństwie, nie są świadomi tego, że mogą sobie pozwolić na odczuwanie i wyrażanie swoich uczuć. Z tego powodu jest to o wiele mniej prawdopodobne, że będziesz traktować własne uczucia poważnie. W związkach będziesz więc trzymać się na dystans, trudno Ci być sobą i mniej chętnie będziesz wyrażać siebie.
Jak rozpoznać strach przed zaangażowaniem?
Nie każdy od razu rozpozna, że cierpi z powodu lęku przed zaangażowaniem. Niektórzy myślą, że nie muszą być sobą w związkach, gdy z kolei inni naprawdę cieszą się wolnością, którą dla siebie tworzą. Jednak strach przed zaangażowaniem można rozpoznać po kilku charakterystycznych zachowaniach:
- Trudności w nawiązywaniu długotrwałych kontaktów z innymi
- Trudności z zachowaniem intymności
- Trudności w obdarzaniu zaufaniem innych osób
- Strach przed tym, że ktoś może Cię zranić lub zostawić
- Bycie krytycznym wobec innych
- Trzymanie partnera na dystans, na przykład poprzez podejmowanie decyzji lub robienie wielu rzeczy na własną rękę
- Tendencja do flirtowania lub oszukiwania w Twoim związku
- Poczucie słabej więzi z partnerem
- Brak długoterminowej wizji lub wątpliwości w odniesieniu do swojego związku
Ty możesz coś z tym zrobić!
Zanim zrobisz cokolwiek ze swoim lękiem przed zaangażowaniem, ważne jest, aby zastanowić się, co jest przyczyną tego lęku Zagłębienie się we własny rozwój jest niezbędne. W końcu tylko Ty możesz złamać swoje własne schematy. To również skłania Cię do myślenia o Twojej roli w związkach lub ich rozpadzie. Czy to Cię hamuje? Czy pozwalasz swojemu partnerowi na zbyt mało? Jakich ludzi postrzegasz jako atrakcyjnych? Zatrzymaj się na chwilę i pomyśl o tym co naprawdę czujesz.
„Unikając lub omijając coś, nieświadomie tylko utrwalamy nasze lęki”.
Następnie postaraj się przełamać dotychczasowe schematy. Na przykład poprzez rezygnację z wysoko postawionych oczekiwań. Zmierz się ze swoimi lękami i postaraj się zauważyć, że to, czego tak bardzo się boisz, może wcale się nie spełnić. Unikając lub stroniąc od czegoś, nieumyślnie tylko utrwalamy nasze lęki. Ponadto, bądź miły dla siebie: jesteś wartościowym człowiekiem i masz prawo być kochanym/kochaną. Nie tylko przez siebie, ale także przez partnera lub bliskiego przyjaciela.
Czy nadal doświadczasz problemów w obszarze nawiązywania relacji i przywiązania do drugiego człowieka? W takiej sytuacji dobrym pomysłem może być porozmawianie o tym z profesjonalistą, na przykład psychologiem. On lub ona wspólnie z Tobą zastanowi się nad tym, jaka jest tendencja i źródło Twoich zachowań i co jest potrzebne, aby je przełamać. Skonsultuj się z lekarzem rodzinnym w celu uzyskania skierowania.
Czy kiedykolwiek doświadczyłeś/-aś lub odczuwałeś /-aś coś takiego jak lęk przed zaangażowaniem? Czy zauważyłeś/-aś coś takiego w swoim zachowaniu lub w zachowaniu swojego partnera/partnerki? Jesteśmy ciekawi Twoich odpowiedzi!
