Lek na HIV – hit czy kit?

Oprócz sprawowanej opieki okołoporodowej, prowadzę poradnictwo seksuologiczne (online/ stacjonarnie). Na instagramie można mnie znaleźć pod nazwą @panna.oksytocyna.

Ludzki wirus niedoboru odporności (HIV) został przeniesiony na ludzi przez kontakt z małpami około 35-50 lat temu. Nieleczone zakażenie HIV predysponuje do wystąpienia zespołu nabytej odporności (AIDS). Choroba AIDS jest odpowiedzialna za najbardziej rozpowszechnioną epidemię w historii ludzkości. Powszechnie przyjmuje się, że Afryka jest geograficznym źródłem HIV, a AIDS jest konsekwencją zakażenia. Potwierdzeniem tego twierdzenia jest fakt, że większość osób zarażonych wirusem HIV przebywa obecnie w Afryce. Wirus HIV atakuje osoby z osłabionym układem odpornościowym.

Jak z wirusem HIV radzą sobie Polacy?

Znaczna część osób podejmująca ryzykowane kontakty seksualne używa terapii antyretrowirusowej. Zalicza się do niej profilaktykę przedekspozycyjną i poekspozycyjną.

Profilaktyka przedekspozycyjna:
– niskodawkowa,
– stosowana przed nieodpowiednio zabezpieczonym kontaktem seksualnym,
– koszt obejmuje ok. 120 zł/miesiąc (nie wliczając w to badań i konsultacji lekarskich).

Profilaktyka poekspozycyjna:
– wysokodawkowa,
– stosowana przez 28 dni po nieodpowiednio zabezpieczonym kontakcie seksualnym,
– dostępna za opłatą ok. 1200-1300 zł.

W punktach Konsultacyjno – Diagnostycznych istnieje możliwość przetestowania się w kierunku HIV. Badanie to jest bezpłatne oraz anonimowe. Przed testem oraz po teście jest możliwość odbycia konsultacji ze specjalistą. Należy pamiętać, że do testu należy przyjść po upływie 3. miesięcy od ryzykownego zbliżenia – wirus potrzebuje 3 miesięcy na wytworzenie przeciwciał. Jeżeli zrobimy badanie za wcześnie, będziemy musieli je powtórzyć.

Do zakażenia dochodzi przez kontakt z materiałem zakaźnym osoby zakażonej i jest nim: krew, sperma, preejakulat, kobiecy śluz, a także inne płyny ustrojowe. U osób zakażonych po wdrożeniu odpowiedniego leczenia, wiremia (wykrywalność wirusa) jest niewykrywalna. Dzięki temu możliwe jest ograniczenie dalszego rozprzestrzenianie się wirusa.

Aby zminimalizować ryzyko zakażenia wirusem HIV powinniśmy:
– unikać kontaktu z płynami ustrojowymi partnera,
– ochronić błony śluzowe (prezerwatywa),
– praktykować bezpieczniejsze formy zachowań seksualnych,
– ograniczyć liczbę partnerów seksualnych,
– ograniczyć przygodne i przypadkowe kontakty seksualne.

Osoby zakażone nie mają obowiązku informować wszystkich o swoim zakażeniu, natomiast w

sytuacji narażenia partnera na zakażenie, zgodnie z art. 161 kodeksu karnego, jest to ich obowiązkiem.
Art. 161. 1 Kodeksu Karnego: “Kto, wiedząc że jest zakażony wirusem HIV, naraża bezpośrednio inną osobę na zakażenie, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat”.